[cmsms_row][cmsms_column data_width=”1/1″][cmsms_text]
Een veel gehoord modewoord binnen menig organisatie de laatste tijd, zelfsturing. Veelal van toepassing op overheidsgerelateerde organisaties en hun bijbehorende actuele veranderprocessen.
Maar wat is het nou eigenlijk? Hoe werkt het? Moeten we het wel zo noemen? En begint het daar eigenlijk wel, of ligt de basis van het veranderproces dieper?
In mijn optiek kun je zelfsturing in het kort uitleggen als het zonder directe aansturing uitvoeren van vastgestelde taken met een hoge mate van eigen verantwoordelijkheid en vrijheid in oordelen, nemen van beslissingen en invulling geven aan het hoe, wat, waarom en waar. Dus zonder directe inmenging van leidinggevenden bij elke beslissing in je werkproces.
Prachtig! In de eerste zin direct al de bottleneck rondom zelfsturing, we moeten namelijk niet beginnen bij zelfsturing, maar bij zelfverantwoordelijkheid. Waarom? Simpel, we komen van ver en uit een hokjes cultuur, waarbij alles in kaders en regeltjes is geduwd, heftig bewaakt door een leidinggevende en we dus niks meer durven én ook niet doen. We durven geen eigen verantwoordelijkheid meer te nemen, omdat we niet weten wat daar de uitkomst van zal zijn en hoe daar op wordt afgerekend. Kortom: angst! Angst bij zowel medewerkers als leidinggevenden, want het proces brengt namelijk onzekerheid en de uitkomsten staan niet vast.
Maar hoe nemen we die angst nu weg en zorgen we voor een goede overgang van hokjes, protocollen en vaste waarden naar zelfverantwoordelijkheid, flexibiliteit en zelf durven? Simpel!
Allereerst door goede voorbereiding en begeleiding in het veranderproces, de frisse blik van buiten.Veelal onderschat!
Maar nog belangrijker het volgende:
Om zelfsturend te kunnen zijn en in beweging te komen zijn twee dingen nodig: een heldere stip aan de horizon, een visie die door iedereen wordt herkend en onderschreven. Daarnaast de onmisbare duidelijke kaders die worden bewaakt door de onmisbare leidinggevende: wat mag er wel en wat kan er niet? Matthieu Weggeman schrijft dit in zijn boek: Leidinggeven aan professionals, niet doen!
Als de stip helder en de kaders transparant doch duidelijk, dan kun je alle beschikbare ruimte benutten om je werk op je eigen manier uit te voeren.
Hierin zie je dus ook dat zelfsturing en zelfverantwoordelijkheid zonder leidinggevende niet mogelijk is. De leidinggevende is in zijn/haar nieuwe rol namelijk het vangnet, de vraagbaak, kaderbewaker en de facilitator van het proces. Onmisbaar in elk veranderproces.
Meer weten? Neem vrijblijvend contact met me op! [email protected] 06-13722228
[/cmsms_text][/cmsms_column][/cmsms_row]